Świat Aniołów

Niemiecki liturgista, Jan Wagner, stwierdził kiedyś fakt dla chrześcijanina w zasadzie oczywisty (choć coraz powszechniej chyba odrzucany): aktualna niechęć i obojętność względem świata niewidzialnego nie jest żadnym postępem na drodze ludzkości ku doskonałości. Wręcz przeciwnie. Pisze Wagner: Fakt, że człowiek współczesny nie ma świadomości, a raczej nie ma pełnej świadomości istnienia i potęgi aniołów, nie jest w stanie zniweczyć ich egzystencji i zniszczyć ich mocy, [ale] ignorancja ta powoduje zubożenie ducha ludzkiego, usypia go, wystawia na poważne niebezpieczeństwa, a równocześnie pozbawia go potężnej mocy. Energia atomowa istniała od początku stworzenia świata materialnego, długo przedtem, zanim człowiek począł podejrzewać jej istnienie. Tak samo aniołowie istnieją od początku stworzenia świata duchowego i będą istnieć zawsze, nawet gdyby przez miliony lat ludzkość puściła ich istnienie w niepamięć.

Za rękę z Janem Pawłem II

Naszym przewodnikiem niech zostanie wielki Polak - Jan Paweł II Przyszedł wszakże czas, gdy naglącym obowiązkiem katolika, który w dodatku jest Polakiem, wydaje się być przyswojenie nauczania naszego wielkiego Rodaka. Mówię "wreszcie", bo wydaje się, że gdy żył wśród nas, nie zawsze tak naprawdę go słuchaliśmy. Posłuchajmy więc dziś jego nauki o aniołach.

Wsłuchajmy się najpierw w katechizmowe nauczanie Jana Pawła II, które miało miejsce w czasie środowych audiencji generalnych podczas całego jego pontyfikatu. Oto w 1986 r. mówił on zebranym na jednej z takich audiencji:
Zwróćmy uwagę że aniołami nazywa Pismo Święte oraz Tradycja te czyste duchy, które w podstawowej próbie wolności wybrały Boga, Jego chwałę oraz Jego królestwo. Są one zjednoczone z Bogiem przez uświęcającą miłość, która płynie z jasnego i uszczęśliwiającego widzenia Trójcy Przenajświętszej. "Aniołowie [...] w niebie - mówi Chrystus - wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie" (Mt 18,10). Owo "wpatrywanie się w oblicze Ojca" jest najwyższym przejawem adoracji Boga. Można powiedzieć, że w nim spełnia się owa "niebiańska liturgia" w imieniu całego kosmosu, z którą nasza ziemska liturgia Kościoła łączy się stałe, a zwłaszcza w swoich momentach szczytowych. Wystarczy wspomnieć akt, w którym Kościół na całym świecie, codziennie i o każdej porze, przed rozpoczęciem Modlitwy Eucharystycznej w centralnym punkcie Mszy świętej odwołuje się do aniołów i Archaniołów, by śpiewać chwałę Boga po trzykroć Świętego, jednocząc się z Tymi pierwszymi adoratorami Boga w oddawaniu czci i w miłosiernym poznaniu niewypowiedzianej tajemnicy Jego świętości
(Audiencja generalna 6 czerwca 1986).

No dobrze - powie ktoś w tym momencie - ale po co właściwie nam to wiedzieć? Jaki to może mieć wpływ na nasze życie? Co aniołowie mogą mieć wspólnego z nami - z naszym życiem, losami, czynami? Posłuchajmy więc dalej naszego pasterza i nauczyciela:
Uczestnicząc w życiu Trójcy poprzez światło, aniołowie są - wedle świadectwa Objawienia - powołani także do tego, aby w momentach określonych planem Bożej Opatrzności uczestniczyć w dziejach zbawienia ludzi [...] W to wierzy i tego naucza Kościół, w oparciu o Pismo Święte, z którego dowiadujemy się, iż zadaniem dobrych aniołów jest ochrona ludzi i troska o ich zbawienie
(Audiencja generalna 6 czerwca 1986).

Wiemy, że wiara w anioły nie jest łatwa. Zwłaszcza zaś nie jest łatwo wierzyć weń i postrzegać je jako KOGOŚ DO KOŃCA PRAWDZIWEGO, żywego - nie legendarne na poły postaci z pogranicza bajki i prawdy (bo w tym względzie akurat współczesny świat dość obficie szafuje wizerunkiem anioła). Jan Paweł II pokazuje nam, że nie jesteśmy w tych naszych trudnościach jakimś wyjątkiem, ewenementem w dziejach.
Istnieniu [aniołów] - pisze Sługa Boży - przeczyli już w czasach Chrystusa saduceusze (por. Dz 23,8). Przeczyli temu również materialiści oraz racjonaliści wszystkich czasów. A przecież, zgodnie z przenikliwym stwierdzeniem pewnego współczesnego teologa, "aby pozbyć się aniołów, trzeba poświęcić całe Pismo Święte, a z nim całe dzieje zbawienia"
(Audiencja generalna 9 lipca 1986).

Uwierz w anioły - zdaje się prosić każdego z nas Jan Paweł II. Uwierz, bo one bardzo chcą Ci pomóc się zbawić.

Na nic jednak ich wysiłki, gdy nie stanie Ci wiary. Wolnym wszak wyborem każdego dnia możesz się opowiedzieć za albo przeciw Bogu. Gdy powiesz "nie", aniołowie mogą już tylko jedno - choć to również rzecz niebagatelna: mogą Cię chronić, byś zdążył, byś miał jeszcze szansę powrócić do Ojca na tym świecie.
A skoro już mówimy o ludzkiej wolności, prześledźmy za Janem Pawłem II kręte drogi anielskich wyborów, które dokonały się jeszcze przed powstaniem świata. To przecież wtedy część obdarzonych wolnością wyboru niebieskich duchów powiedziała Bogu: "nie będę służył".
Stwarzając czyste duchy jako istoty wolne, Bóg w swojej Opatrzności nie mógł nie przewidzieć również możliwości grzechu aniołów, jak pojąć rację tego sprzeciwu i buntu wobec Boga u istot obdarzonych tak żywym rozumem i tak bogatych w światło? jaki może być motyw owego radykalnego i nieodwracalnego wyboru wbrew Bogu? Owej nienawiści zbyt głębokiej, by nie wydawała się być jedynie owocem szaleństwa? Ojcowie Kościoła i teologowie mówią bez wahania o "zaślepieniu" doskonałością własnego bytu, które przesłoniło całkowicie wyższość Boga, wymagającej przecież aktu posłusznego oddania. W zwięzły sposób zdają się to oddawać słowa "Nie będę służył!" (jr2L0), które mówią o radykalnej i nieodwracalnej odmowie uczestnictwa w kształtowaniu królestwa Boga w stworzonym wszechświecie. "Szatan", duch zbuntowany, chce mieć własne królestwo, które nie jest królestwem Bożym i mianuje się pierwszym "przeciwnikiem" Stwórcy, przeciwnikiem Opatrzności, antagonistą Mądrości miłującej Boga Z buntu i grzechu szatana, tak jak z buntu i grzechu człowieka, winniśmy wyciągnąć odpowiednie wnioski, przyjmując mądre słowa z Pisma Świętego: "przez pychę zaczęło się zło" (por. Tb 4,13)
(Audiencja generalna 23 lipca 1986).

Pamiętajmy o pysze. Że tak często potrafi kierować ludzkim działaniem, myśleniem, motywacjami! W katalogu grzechów głównych stoi wszak na pierwszym miejscu... Żebyśmy się jednak tak do końca nie przygnębili, powiedział nam Ojciec Święty jeszcze jedną ważną rzecz:
Ponieważ [...] Opatrzność jest odwieczną Mądrością miłującą, Bóg sam wie, jak z dziejów tego grzechu, nieporównanie radykalniejszego jako grzech czystego ducha, wyprowadzić ostateczne dobro całego stworzonego wszechświata
(Audiencja generalna 23 lipca 1986).
24 maja 1987 r. we włoskim sanktuarium św. Michała Archanioła na Górze Gargano Jan Paweł II powiedział;
Ta walka z demonem, którą tak charakteryzuje figura św. Michała Archanioła [ma pod stopami szatana], jest aktualna również dzisiaj, ponieważ demon jest żywy i działa w świecie... W tej walce Archanioł Michał stoi u boku Kościoła, aby go bronić przeciw wszelkim przewrotnością świata, aby wspomagać wierzących w odparciu szatana. Pamiętajmy, że do walki z szatanem i jego armią - w życiu świata i w życiu każdego człowieka - pragną stanąć aniołowie. Ci, którzy wybrali Boga. Ich armia przewyższa swą siłą tę diabelską. Jest tylko jeden problem: oni czekają na akt wypowiedzenia wojny. Są wszak Bożymi rycerzami. No i - rzecz jasna - na oficjalne zaproszenie ze strony człowieka.